Jesień to doskonały czas na wapniowanie gleby.
Wapniowanie jest konieczne wszędzie tam gdzie chcemy zmienić odczyn gleby a także zwiększyć jej zawartość próchnicy a tym samym ograniczyć wystąpienie chorób fizjologicznych.
Dlaczego jesień? Wapniowanie zmienia poziom zakwaszenia więc lepiej wykonywać zabieg jesienią gdy rośliny przechodzą w stan spoczynku lub gdy zbierze się już plony.
Kiedy wapnować?
Na początek warto zmierzyć kwaśność gleby specjalnymi wskaźnikami. Zabieg będzie konieczny kiedy wskaźnik pokaże: pH <4,5 (gleby bardzo kwaśne); pH 4,5-5,5 (gleby kwaśne) lub pH 5,5-6,5 (gleby lekko kwaśne). Jednocześnie gdy mamy rośliny kwaśnolubne typu wrzosy czy borówki zabieg ten nie jest wskazany.
Jaki nawóz wapniowy stosować?
Najbardziej uniwersalne oraz bezpieczne są nawozy w formie węglanowej (mączka wapienna, kreda, wapniak rolniczy). Ich specyfika polega na tym, że systematycznie uwalniają składniki pokarmowe ograniczając ryzyko przenawożenia. Gdy zależy nam na powolnym efekcie – lub gdy odczyn gleby nie jest bardzo niski – można zastosować dolomit. Często zmiany są widoczne dopiero po 2-3 latach. Stosując nawozy wapniowe warto zwrócić uwagę, że te mielone działają szybciej od kruszonych. Wraz z tlenkiem wapnia podaje się także magnez, wspomagający wiele procesów fizjologicznych zachodzących u roślin.
Jak stosować nawozy wapniowe?
Podstawowa zasada to: nie podawać nawozów wapniowych wraz z innymi – trzeba odczekać kilka tygodni oraz nie stosować nadmiernych dawek.
Nadmierne stężenia CaO ograniczy pobieranie przez rośliny innych składników (np. azotu i fosforu). Nawozy wapniowe, podobnie jak organiczne, najlepiej przemieszać z podłożem. Zabieg wykonujemy kiedy jest sucho oraz bezwietrznie. Nie można sypać nawozów na mokrą glebę. Bezpośrednio po nawożeniu nie nie siejemy i nie sadzimy roślin – okres pomiędzy jednym a drugim zabiegiem powinien być jak najdłuższy. Dlatego podłoże najczęściej wapnuje się już jesienią, a rośliny wprowadza dopiero wiosną.
